Vaar-wel lieve (opa) Henk

22 jaar geleden hadden jij samen met je zoon Mario het briljante idee om van jullie hobby jullie werk te maken. Want jouw hobby was het opknappen van motoren en Mario vond het geweldig om deze dan weer met winst te gaan verkopen.

Jullie hobby liep al snel uit de hand en het schuurtje waarin jullie in de eerste instantie in zaten werd te klein. En zo verhuisden jullie een aantal keer , steeds naar een ander groter pand.

Jij kon sleutelen als geen ander. Met engelengeduld knapte jij zelfs de meest beroerde motortjes op.

Zelfs al hadden wij je een blinddoek omgedaan, dan had je nog steeds alles kunnen repareren.

Jij was echt uniek in de omgeving als het om de wat oudere motoren ging en er werd jou vaak om raad gevraagd .

Toen je 65 werd dacht je er niet aan om te stoppen bij Verschuur. Je bleef lekker bij ons werken. Wel wat uurtjes minder, maar loslaten, dat wilde je echt niet. Het was veel te gezellig met al je collega’s om je heen. En hoe fijn is het om je zoon vrijwel dagelijks te kunnen zien?

En dat werken met elkaar ging altijd goed. Er zijn nog nooit ruzies geweest.

Oh ja, jullie waren voor een deel echt anders. Jij was de rust zelve en Mario het gedreven type.

Als wij wel eens aan jou vroegen: ‘Wanneer is die motor klaar? De klant vraagt erom.’

Dan was het standaard antwoord: ‘Voor de Kerst’

Die gehaaste wereld, daar had je niets mee. Want er zijn veel belangrijkere dingen in het leven.

Een paar jaar geleden kregen we te horen dat je ziek was. Die verschrikkelijke rotziekte, waar je niet meer van zou kunnen genezen. En langzaam zagen we dat je steeds minder kon. Autorijden ging niet meer, en op het laatst ging het lopen ook niet meer. Dat weerhield jou niet om toch regelmatig naar de zaak te komen. En als je dan kwam was iedereen blij en enthousiast je weer te zien.

Maar helaas… de afgelopen tijd ging het echt minder, vooral de afgelopen week.

Wat we ook lieten versleutelen aan jouw motortje… hij was op.

En vanochtend stopte jouw motor definitief.

Lieve lieve pa, lieve schoonpa, lieve (opa) Henk

Wat zullen wij jou en jouw enorm grote hart, jouw dankbaarheid, jouw flauwe geintjes, jouw geduld en jouw gezelligheid enorm missen. Je was een groot voorbeeld voor ons.

We zullen er alles aan doen dat je trots op ons blijft. En het Verschuur Watersport hart, waar jullie voor stonden zal nooit uit Verschuur WS verdwijnen.

Het ga je goed daarboven. Wat zal je daar vertroeteld worden, want ieder krijgt wat hij verdient.

En we zien je ooit nog een keer… voor een kerst.

Wat houden we toch van jou!!!

Heel veel liefs Mario en Yoney